/Aşk'a birkaç cümle kadar
Uzağız
İkimiz.../
Karlar altına
Mahkûm edilmiş aşk,
Kimseyi umursamaz, bildiğini okur...
Deli kardelen kadar cesur
İlk yanığını
Soğuktan alan ciğerlerimiz
Ağlamamız için hazırlanmış
İkinci bahanemiz...

Çığ düşmüş kapalı yollarında
Bayram sabahı
Doğum sancıları çeken bir annenin
Feryadı!
Ve buz tutan hayata
İlk adım gibi
Acı tadında
/Sevdamız.../

Kırmızının krizanteme sevdası
Ve ante'ye kazılan mezar
/Umutlarımız.../
Bahara bilenecek
Kar altında
Bekleyecek yağmuru
Buz tutan elleri
Yükseltmeden sema ya
Rahmet dilemeyi de öğrenecek...

Beyaza bürünmüş mavi gibi
Kırmızı'ya hasret
/Sabrımız.../
Belki de yüreklerde rengini yitirecek
Gün yüzüne hasret
İnatla baharı olacak yüreklerin
Sonsuz olmasa da sonu
Uçmasa da sema'da sokak çocukları
Şahin görünecek bakınca
Karga yavrusu...
Ali Koç

Açar gözlerini sevgili
Yüreğe düşer cemre
Kurak toprağa düşen ilk yağmur gibi
İlk buluşması gibi Güneş il(e)Ay

Bakışını süzdüm sönmüş yüreğimin atlasına
Yasaklanmış bildiriler gecemin karanlığında
Gözlerin bir avuç şiir
Sözlerinde ölüm fermanım
Ellerin kayıp düştüğüm uçurum
Karanlığa düşen nursun ışığı il(e)Ay

Ankara elmas gözlü lambalarla ışıldıyor
Akşam ayazında türküler titreyerek sızıyor
Bu şehir serenatımı dinliyor sensizliğe
Sevdayı çalıyorum gecenin tellerinden
Yokluğun sıfırın altında pusta
Pusuda en derin nağmeler suskun!
Yokluğuna derin parantez düşlerimde
Şiirimin rahminden kâğıdımın desenine gözlerin akıyor
Usulca lâvantinler serpiyorum saçlarına
Gözümde yokluğunun resmi
Gökyüzümde yıldızı İl(e)ay...

Ay doğarken gözlerinin bakir koylarında
Adın Sükût diyip susarım
Susarım med-cezir tenine
Suya düşürdüğün sevda gülüşünle
Seni tanımlarım Nurlu resimlerimde
Tabakamda sarmalık kâğıt şiirlerim
Ve dudaklarımda İl(k)ay...

Nur(u)ay girdi penceremden önce
Bir vuslat etmeyen ömrü toparlarken sümen altından
Şiirler merhamet diyordu
Şair de isyan...
Sonbahar'da akarken viran sahillere yürek
Ortaköy de ellerine hasret bir bank üstünde yalnızlık
Yüreğindeki boşluk yakarken bütün üşümüşlüğü
Turuncu çiçekler yollardım
Yolardım saçlarımı sensizliğe
Aşk telefon tellerini aşıp uçarken yüreğimin semasında
Küçük kalbimde çocuk edası
Kocaman sevdama şiirler biriktirdim
Gamzelerinden düşerken bakışlarım
Şiirler dökerdim ayak bastığın topraklara Dilrubam mesken
Dudak kıvrımlarına ömürlük tebessümler
Gözlerimin gölgesinde karanlığa doğan İl(k)ay

Çiz şair'in elindeki mutluluğun resmini
Hüzün süvarileri dörtnala yanaklarından dudaklarına koşarken
Bırak öpeyim yalnızlığını tek nefeste
Ellerin kimi bekler,
Yüreğin kimi?
Ela gözlerinin rotası hangi kayıp coğrafyada
Yüreğin Kadıköy'ün neresinde aydınlanır
Geceye düşerken İl(k)ay

Hüznüme bir damla umut katıp
Cesaret çalıp isyan kokan imgelerimden
Kanatlandırıp yaralı yüreğimi
Kondum Sonbaharda dallarına apansız
Çölümde yanan bir şiir lazımdı şimdi akıttığın seraba
İntihar kanayan gözleri dindirecek tebessüm
Umuda dair...
Hüznünü ilk ışığınla söndür gecede
Ansızın çal kapımı
İçimin en içinde ağırlarım geceme doğan bakışı
Yıldızlar kayarken gökyüzünden
Gözlerinde tutarım umudu İl(k)ay

Ne yazacağımı bilemeden
Güneşin saçlarını gizlediğim bir İstanbul resmettim
İçinde sen vardın en çok
Sonra bir tutam ben
Ama en çok koyu katmer geceler
Ve üzerime güneş gibi doğan İl(k)ay...
*************************************************************
Ankara'yı vurmuşlar!
Kanıyor geceden beri (sin)can...
Hasretin acısı kalmış sokak sancılarımda
ve manzarayı kirletmiş yokluğun...

Sensiz ağlamaktı aslında bu şiirin adı
böyle sinip bir köşeye
bağırarak ağlamak
ama izin vermedi güneşle doğan il(k)ay

SENI SAKLAYACAGIM Seni saklayacagim inan Yazdiklarimda, çizdiklerimde, Sarkilarimda, sözlerimde. Sen kalacaksin kimse bilmeyecek Ve kimseler görmeyecek seni, Yasayacaksin gözlerimde. Sen göreceksin, duyacaksin Parildayan bir sevi sicakligi, Uyuyacak, uyanacaksin. Bakacaksin, benzemiyor Gelen günler geçenlere, Dalacaksin. Bir seviyi anlamak Bir yasam harcamaktir, Harcayacaksin. Seni yasayacagim, anlatilmaz, Yasayacagim gözlerimde; Gözlerimde saklayacagim. Bir gün, tam anlatmaya.. Bakacaksin, Gözlerimi kapayacagim.. Anlayacaksin. . Özdemir Asaf

Sensiz de denizi seyredebiliyorum.
Hem dalgaların dili seninkinden açık.
Ne kadar hatırlatsan kendini boş.
Sensiz de seni sevebiliyorum.
Hep boş konuşurduk hatırlar mısın, bula bula,
Karşılaştığımız zamanlarda.
Sen, sevgiden şımaran çocuk,
Ben şaşıran budala.     

Dün Sabaha Karşı…

Dün sabaha karşı kendimle konuştum
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum
Yokuşun başında bir düşman vardı
Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum

İstiyorum..

Rüzgar mı dedim…
İsterim ki saçların dağılsın.
Gece mi dedim..
Hemen düşüncelere dalmalısın.
Aşk der demez
Kalbin hızlı çarpmalı.
Sabah, dememe kalmadan
Uyanmalısın.

Kaldım..

seni düşlerime aldım,
uykusuz kaldım.
seni uykularıma aldım,
düşsüz kaldım.
başıma aldım, sensiz;
gönlüme aldım, başsız,
sensiz, yollarda pulsuz,
pullarda mektupsuz kaldım.
sana adlar aradım.
ardında adsız kaldım.

Nokta…

Bana yalanlar söylese yetinecektim.
Ama yalan söyledi.

Öykü ..

Bir öykü var sakladığın
Bir öykü var ardında duran
Bırak onu uyansın
Şimdi sen bir anı düğümü önümde
Duvar cana uzanıp duran
Taşlaşmış yükünle uyu yansın